ترانه هایم کهنه تر از همیشه
بی صدا
میکوبد حنجره ام را میخوانم و میدانم کسی صدایم را نمیشنود
حرف هایم تکراری است
اما شعرم با روح است و قلم با احساس
میویسم تا بدانی حرف من
حرف دل عالم و آدم ها نیست
حرف من جرعه ی آب است
روان و جاری
که بشوید همه زشتی و پلیدی هارا
ترانه هایم بی صداست
اما
قلمم را بنگر
صدای بی صدایم را گوش کن
و تو ترانه هایم را بی صدا فریاد کن
اشعاراز وهاب ریاحی
سلام