ببخش

زمانه خار های خوارش را ب من داد

دلی داد پر از درد

دردی داد پر از زجر

زجری داد پر از آه

وآهی داد پر از داد

دل من سنگ نیست

دل من درد است

درد ی نهفته

زخمی شکفته

نعره ای درونی...

رویم را ببین

چین و چروکش را فقط درد هایم میشناسند

زجر هایم را فقط زخم هایم میشناسند

آهم را فقط زجرم

و دردم را فقط دلم

روز هایم میروند

اما کاش تلخ بودند و زهر نبودند

چ بگویم

برای تسکین دردم طناب دار هم کافی نیست

همه ی درد هایم را گفتم

اما

تو ببخش اگر گاهی دل درد مندم دلت را شکست